Эхийн сэтгэл

Пунцагийн Бадарч

Эхийн сэтгэл

Ээж нь муу хүүгээ үхэж гэж зүүдэллээ
Ийм аймаар зүүд ная наслахдаа зүүдлээгүй ээ
Сааль сүүндээ дэгэлзэж явсан ч
Санаа сэтгэл минь гэгэлзэж байсан ч
Сарних бодлын минь үзүүрээс миний хүү гарахгүй юм.

Сайхан шүлэг бичиж гэнэ миний хүү
Амьтан хүн уншиж байна.
Сайхан дуу зохиож гэнэ миний хүү
Араажаваар дуулж байна лээ.
Сайн явна гэнэ миний хүү
Аяны хүн хэлж байна.
Муу явна гэнэ миний хүү
Амны зугаа ярьж байна
Аль нь ч надад ялгаагүй
Амьд яваа чинь л алдар чинь юм шүү дээ

Эжий нь хүүгээ их санах юм
Арга савар хоёроо зөрүүлэн байж би чамайг боддог
Аргал чулуу хоёрыг андууран түүж би хүүгээ санадаг аа
Алгаа миний хүү
Тэмээ тэмээ цагаан үүлийг
Тэндээ царцтал харлаа
Тэнгэрийн ягаан хаяаг
Цав суутал нь би хүүгээ ширтлээ
Эжийдээ ирсэнгүй.

Хүний хүү эжийдээ ирж гэнэ
Гол усаар л нэг найр наадам болж байна.
Миний муу хүү болохоор шоронд орж гэнэ
Голыг минь гогдон хэлж байна.
Аа яадгийм ороо л биз
Гадагшаа би хүүгээ өмөөрлөө
Ам нь цангаж байгаа байх даа муу хүү минь
Дотогшоо би өмөлзлөө.

Гал шиг залуу явахад үсэрсэн оч минь юм сан миний хүү
Ганц бие зандан явахад тасарсан навч минь юмсан миний хүү
Алаг бөмбөл эрдэнэ алган дээр байна гэж

Зөгнүүлж ирсэн ганц хүү минь юмсан
Алтан бэлзэг газраас олоод амандаа үмхтэл залгичихлаа гэж

Зүүдлүүлж олдсон ганц үр минь юм сан

Ядаж яваа юм бол миний хүү
Тэнэж яваад юүхэв
Эжийдээ хүрээд ир
Ядарч яваа юм бол миний хүү
Тэнд байгаад яахав

Эжийдээ хүрээд ир
Хүний нүдэнд бол хөгцтэй хад шиг

Хөх толгойтой хөгшин хүү минь
Эжийнхээ нүдэнд бол манцуйдаа дэрвэлзэх

Мяндас цагаан хүү минь эжийдээн ир
Хөхөөрөөн чамайг даллая,

Үхэхээрээн чамайг айлгая
Миний хүү Эжийдээ ир

Ухаантай даа миний хүү

Хурай хурай хурай
Унага шиг эжийдээ давхиад ир

Гуруй гуруй гуруй